Onze laatste week op Kaleb werd ingezet. Weeral eens het besef dat de tijd aan het vliegen is!
Ook is het de Goede Week een week waarin verschillende tradities plaatsvinden. Zo mag je die week geen enkel teken van affectie tonen. Dit wil zeggen geen handen schudden of knuffels geven, iets dat voor ons al een hele aanpassing was. Op vrijdag mogen de mensen de ganse dag niets eten tot 5 uur ’s avonds. Dit om mee te leven met Jezus. Er worden ook ringen en kronen gemaakt van palmbladeren. Deze worden op vrijdag richting de kerk geworpen om Jezus te eren. Een hoop tradities die we in België niet kennen. Een nieuwe week, dus ook nieuwe lessen op de planning. Ons schema was opgesteld en de lessen voor maandag waren voorbereid. We konden dus starten! Echter niet zonder een eerste verrassing op maandagochtend. Hailish kwam ons wekken met een cadeautje van Kiki. Kiki had vanuit Axum een ketting voor ons laten maken waar in het Tigrinya onze naam stond gegraveerd. We waren nog nooit zo snel uit bed om Kiki te gaan bedanken. Hierna konden we vol goede moed aan de drukke dag op school beginnen. Dinsdag trok ik alleen naar school. Pia was ziek geworden en had een enorm slechte nachtrust achter de rug. Het was het beste voor haar om in het hotel te blijven en goed te rusten zodat ze snel beter zou zijn. Op school was iedereen verbaasd toen ze mij alleen zagen aankomen. Een forenjie die ziek is, is blijkbaar een enorme schok. Na het lesgeven trok ik snel weer naar het hotel om te kijken hoe het met Pia was. Aangezien ze nog steeds niet beter was, besloot ik om met mijn papa te bellen om te horen wat we moesten doen. In de namiddag trokken we toch maar naar de dokter om een onderzoek te laten uitvoeren. Wat bleek? Een keel- en darminfectie. We passeerden langs de apotheker voor de nodige medicijnen en dan snel weer naar het hotel. Pia kroop in bed en ik bracht nog even onze ouders en de leerkrachten op de hoogte van de situatie. De volgende ochtend trokken we nog een keer naar de apotheker om de medicijnen te halen die dinsdag niet aanwezig waren. Hierna kroop Pia weer in bed en ging ik naar school. Ik bracht een update bij de leerkrachten en ging na het lesgeven weer snel naar het hotel. In de namiddag ging ik samen met Amaha naar de winkel om aankopen te doen om cadeau te geven aan Kaleb. We kochten woordenboeken Engels – Tigrinya – Amhaars aan en een heleboel rode balpennen voor de leerkrachten en een nietjesmachine. Aangezien de leerkrachten het niet konden verdragen dat ze Pia al 2 dagen niet meer hadden gezien, brachten ze haar een ziektebezoekje in de avond om toch maar zeker te zijn dat alles in orde was. Donderdag was het dan zover. Onze laatste dag op Kaleb! De ochtendceremonie mochten wij afsluiten met een speech voor de leerlingen om hen te bedanken voor de leerrijke stage. Tijdens de pauze gaven we een speech voor de leerkrachten om ook hen te bedanken en gaven we onze cadeaus af. Daarna bedankten enkele leerkrachten ons voor de cadeaus en voor onze inzet in de school. Een moment waarop ik net geen traantje moest wegpinken. Goede Vrijdag was voor ons een rustige dag. Aangezien Pia nog steeds niet helemaal genezen was, werd het een dag vol rusten. Terwijl Pia sliep werkte ik wat voor school. Zaterdag gingen we samen met Hiwet en Kasu, twee leerkrachten van Kaleb, winkelen om een traditioneel kleed aan te kopen. Na onze lunch liet ik mijn haar invlechten door iemand van het hotel. Nu snap ik ook waarom ze zo vaak zeggen: ‘Wie mooi wil zijn moet pijn lijden’. Zondag was een dag waarop de woorden “Tzubuk Fasika” vaak uit de monden kwamen. Pasen was in het land en werd groots gevierd. ‘s Ochtends startte de dag met een koffieceremonie. Wij namen deel in het hotel. Hierna trok iedereen naar zijn familie om samen Pasen te vieren. Tegen de avond verplaatst iedereen zich om ook Pasen te vieren met vrienden. Wij waren uitgenodigd bij Samuel en Gechu om samen met hen te komen vieren. Heel Mekelle was wit gekleurd van de traditionele kledij, wij waren deze keer geen uitzondering en werden volledig geaccepteerd door de mensen in de omgeving. Voor het eerst bekeken de mensen ons niet meer als Forenjie maar als Habesha, inwoner van Ethiopië.
1 Reactie
Eerst en vooral een zalig Pasen aan iedereen! Hier vieren we dit volgende week. Wil je weten hoe hier Pasen wordt gevierd? Dan zal je toch nog een weekje moeten wachten.
Deze week startten de mid examens op school. Van de 1st grade tot de 8th grade, iedereen heeft één tot drie examens per dag. Elke dag verliep ongeveer hetzelfde. De leerlingen trekken naar de juiste klas en krijgen hun examen. Het was onze taak om de examens te tellen en te verdelen over de klassen. Tijdens de pauze boden we telkens onze hulp aan om te helpen met verbeteren. De leerkrachten waren ons enorm dankbaar want ja, wie verbetert er nu graag 200 examens per graad? Je zag aan de leerkrachten dat ze dit een leuke week vinden. Op maandag verschenen de leerkrachten strak in pak op school. Dit om de start van de examens te vieren. Ook zijn deze dagen telkens maar halve dagen waardoor de leerkrachten altijd hun namiddag vrij hebben. Daarnaast worden ze elke dag getrakteerd op een drankje naar keuze. Wij konden niet ontsnappen aan de examens. Buiten het uitdelen moesten we er zelf ook enkele invullen. Zo maakten we een examen Engels van de 8ste graad, een examen civics in Tigrinya wat natuurlijk een gok was. Deze examens verbeterden de leerkrachten met alle plezier, gewoon om te zien wat wij ervan af brachten. De meeste namiddagen brachten we door in het zonnetje. Dit natuurlijk niet zonder de stapels verbeterwerk, al deden we dit met veel plezier. Pas op donderdag konden we weer terecht in het ziekenhuis. Er was echter niemand aanwezig met de sleutel. Ook waren we deze keer niet voorbereid om een activiteit op de gang uit te voeren. We brachten in de plaats een bezoek aan Ayder primary school. Zij waren maar al te blij met ons bezoek! Vrijdag mochten we gaan lunchen bij Teacher Hiwet, de leerkracht Engels van de 2nd grade. Hier kregen we een feestmaal voorgeschoteld met alles wat we lekker vinden. Dit was injera met schro, heblet, vegetables, rice, … alles wat je maar wensen kan. We maakten kennis met haar zoon en dochter en met de kinderen van haar zus. Zij gaan allemaal naar school in Kaleb maar zonder het uniform hadden we ze niet herkend en waren we dus verbaasd dat ze onze namen wisten. Het weekend was dan weer ontzettend druk in tegenstelling tot de week deze keer. Om 5 uur liep de wekker af op zaterdag. Samen met Sara en Tommy nam Fresgi ons mee naar Geralta om een bezoek te brengen aan de Tigray Churches. We ontbeten in Wukro en trokken dan verder. Onderweg pikten we onze gids nog op en dan konden we starten aan een eerste bergtocht. Halverwege de weg moesten we onze schoenen achterlaten. Vanaf daar gingen we blootvoets verder. We startten met een rotsbeklimming zonder touw. Eenmaal boven hadden we een prachtig uitzicht met in de bergen een eerste rotskerk. Een donkere plek die prachtig beschilderd was! De Bijbel is geschreven in twee kleuren op een geitenvel. Alles wat je er zag bevond zich nog in de originele staat. De kerken staan bovenop de top van de kerk om zo dichter bij God te kunnen zijn. We trokken weer naar beneden en moesten 20 minuutjes rijden. We kwamen aan bij de volgende berg. Deze keer 2x zo hoog en 2x zo avontuurlijk! Een prachtige wandeling tussen al het groens. Eenmaal boven kwamen we terecht in een heftige regenbui. We schuilden in de eerste kerk. Deze was al iets ruimer en had meer licht. Ook hier waren de muurschilderingen nog in de originele staat. In deze kerk vond ook elke zondag nog een middernachtmis plaats waarbij het lokale volk de berg beklimt om de misviering bij te wonen. Na deze kerk trokken we naar de zijkant van de berg. Hier was in de rots nog een kleine ruimte. Dit was een ruimte voor als je alleen wou bidden. Je vond er op de muur alle belangrijke figuren uit de Bijbel terug. Buiten het kleine deurtje als ingang was er geen licht. Na dit bezoek was het gestopt met regenen. We trokken terug naar beneden maar moesten goed oppassen want de stenen konden glad zijn. Eenmaal beneden kropen we moe maar voldaan in de auto. Onderweg stopten we nog om te eten en terug in Mekelle namen we een douche en kropen we in ons bedje. Een prachtige dag waarbij we veel gelachen hebben maar ook een enorm mooi stukje geschiedenis en cultuur van Ethiopië hebben gezien. Op zondag bezochten we in de voormiddag het Atse Yohannes Museum. Het museum bevond zich in het kasteel waar de koning had geleefd. Hier konden we ons dus even een prinses voelen. Lunchen deden we op een doopfeest. We waren uitgenodigd door de bibliothecaris van Kaleb. Iedereen was prachtig aangekleed en je zag dat de mensen genoten. Wij kregen deze keer zelfs de kans om de baby vast te houden! In de namiddag moest Mekelle weer voetballen. Alle leerkrachten trokken samen naar het stadium. Wij moesten jammer genoeg afzeggen omdat we nog te veel werk hadden voor school. s’ Avonds werden we uitgenodigd door Fana om mee te gaan eten. Hier konden we toch nog een beetje de voetbalsfeer opsnuiven want eten deden we in een plaatselijk cafeetje vol voetbalfanaten. Dit natuurlijk niet zonder aangestaard te worden. Tijd voor een feestje deze week! Een hele week keken we uit naar vrijdag, dan werd Pia 21. Natuurlijk wist Pia niet welke verrassingen er op haar stonden te wachten…
Maandag was een spannende dag. We gaven voor het eerst Engelse les. Ik sta deze week in de zesde graad en geef les over het klimaat. Een moeilijk onderwerp dat wel interesse opwekt bij de leerlingen. Naast een les Engels gaven we ook nog steeds Spoken English. In de namiddag maakten we de laatste lesvoorbereidingen voor deze week. Op dinsdag stond er een drukke dag voor ons gepland. We gaven les in verschillende graden en in de namiddag trokken we naar het ziekenhuis. We startte weer in de gang waar we de kinderen lieten tekenen. Eenmaal in de playroom kwamen ze ons al snel melden dat we weg moesten… Er vonden namelijk examens plaats voor de verpleegkundeopleiding en ze hadden de playroom nodig voor de praktische toetsen. De theoretische vragen worden gewoon op een stoel in de gang afgenomen. Dan trokken we maar terug richting het hotel om nog wat voor te bereiden voor school. Woensdagvoormiddag gaf ik mijn eerste les in het eerste leerjaar. Het aanbrengen van de letter ‘o’. De leerlingen waren dolenthousiast door de vele opdrachtjes die ze kregen. Daarnaast gaf ik ook les in de zesde graad en de achtste graad. Woensdagnamiddag was een rustige dag. We wandelden wat door de straten van Mekelle en keken wat rond in de plaatselijke winkeltjes. Onderweg kwamen we Fedoe tegen en hij nam ons mee naar enkele juwelenwinkeltjes om een armbandje met ons te kopen. Donderdag was weer hetzelfde zoals de rest van de week. Lesgeven in verschillende graden en plezier maken in de leraarskamer. In de namiddag stond het ziekenhuis op de planning maar dit kon echter niet doorgaan omdat er nog steeds examens gepland stonden. In het hotel kreeg Pia de eerste verrassing voor haar verjaardag te horen. We kleden ons netjes op en de auto van het hotel bracht ons naar een ander hotel. Hier had ik met Totti afgesproken. Hij wou ons graag meenemen om te gaan eten voor Pia haar verjaardag. Natuurlijk zonder dat Pia hier iets van wist. We kregen een taart als voorgerecht en aten nog een hoofdgerecht. Het werd een enorm gezellige avond met een prachtig uitzicht. Diezelfde avond belde Fresgi om te melden dat hij vrijdag niet aanwezig zou kunnen zijn omdat hij naar Adigrad moest. We spraken dus na ons diner nog af met hem om één ding te drinken om zo toch ook met hem Pia haar verjaardag te kunnen vieren. Vrijdag was het dan zover! Pia was jarig. ’s Morgens ging ik even langs de balie om te horen of alles voor het ontbijt in orde was. Ze zeiden van wel maar het enige probleem was dat ze niet wisten hoe ze een ballon moesten opblazen. Ik bood mijn hulp aan en trok snel terug naar de kamer. Eenmaal boven bij het ontbijt aangekomen was de tafel volledig versierd met ballonnen en kaarsen. Het voelde aan als een luxeontbijt. In school gaven we gewoon les. Tijdens de pauze hadden de leerkrachten enkele plannetjes gesmeed. Pia moest buiten blijven staan. Toen ze binnen kwam begon de hele leraarskamer te zingen en was er een tafel versierd. Volgens traditionele wijze werd er een brood gebroken op haar rug. Hierna werd het brood verdeeld onder alle leerkrachten. Na de pauze werd er terug gewoon lesgegeven. ’s Middags in het hotel stond de volgende verrassing al te wachten. Ik had al onze vrienden opgebeld om samen te lunchen. Als verrassing zaten Sara en Tommy al te wachten in het hotel tot Pia binnenkwam. Fana en Merry sloten iets later aan. Pia kreeg de kans om traditionele koffie te maken. Deze ceremonie werd echter onderbroken door een journalist die met ons een interview wou afnemen over hoe wij Mekelle ervaren als buitenlander. Na dit interview trokken we naar onze kamer om nog even een film te kijken voor de avond begon. De film werd echter onderbroken door Hailish. Hij was voor mij een cadeau voor haar gaan halen aangezien ik dit niet onopvallend kon doen. Hailish bracht het cadeau naar onze kamer om hem persoonlijk te overhandigen. En natuurlijk vond Pia ook deze verrassing leuk! Na de film trokken we uit eten met Sara en Tommy. We gingen naar Tangerine om pizza te eten. Terug in het hotel belden we al onze vrienden op om samen met ons naar Grand Awash te gaan en samen nog te feesten. Als verrassing had Hailish ervoor gezorgd dat hij de avond vrij was zodat ook hij met ons mee kon. Fresgi was eerder terug uit Adigrad en kon zo toch ook mee komen feesten. Met een zotte bende konden we ons de hele nacht amuseren. Het weekend was echter rustig. Zaterdag moesten we bekomen van vrijdagavond en keken we een aantal films. Zondag trokken we naar de gym en aten we ons fruitje. In de namiddag moest Mekelle weer voetballen en keken we de eerste helft in het hotel. Daarna trokken we naar een plaatselijk cafeetje om daar de rest van de match door te brengen. Deze keer was het geen feest want Mekelle verloor met 1-0. Het was weer een week vol nieuwe indrukken. Deze week startten we in Kaleb Academy. Wat een verschil met Ayder! Het eerste dat meteen opviel bij de leerlingen was het niveau in Engels. Hier kunnen ze ons vanaf de eerste graad goed verstaan. We kunnen dus ook lesgeven in de jongere graden. Een nieuwtje dat ons meteen heel blij maakte. Daarnaast zijn er ook enorm veel jonge leerkrachten op Kaleb. Daarbij komt dan ook nog eens dat het allemaal mannelijke leerkrachten zijn en misschien 8 vrouwelijke leerkrachten in een team van 40.
Op maandag kregen we het nog geregeld dat we een dagje mochten observeren. Ook namen we een kijkje in de kleuterschool. Hier is ook een groot verschil met België aangezien de leerlingen hier in de laatste kleuterklas de maaltafels reeds kennen! Spelen zit er hier niet echt in, ze beginnen echt al met lesgeven. Wat vooral opviel waren de huisdieren die er rondliepen. Op de speelplaats zagen we een eend, een kip en … jawel een schildpad! In de namiddag trokken we op pad en kochten we onze eigen leerkrachtenjas. In Ethiopië dragen alle leerkrachten een witte jas om in les te geven. Op Ayder verwachtten ze dit niet van ons maar in Kaleb dus wel. Wij waren dan ook enorm blij toen we er één vonden. Dinsdag startte ik met observeren in de eerste graad. Wat een schatjes waren dit toch! Hierna hadden we een uurtje vrij en dronken we thee in het café van de school. Een klein lokaaltje met een toog waar je drinken en eten kan bestellen. Vervolgens brachten we een bezoek aan de computerklas. Een lokaal met een dertigtal computers waarbij de leerlingen les krijgen in Paint, Word, … Wij konden alleen maar vol fascinatie toekijken. Het 3de lesuur was het aan mij. Ik gaf mijn eerste les in Spoken English! Met de nodige zenuwen trok ik de klas in. In het begin liep dit wat moeizaam maar al snel begrepen de leerlingen mij en verliep de les toch nog vlot. In de namiddag trokken we naar het ziekenhuis. Aangezien we niemand vonden om de sleutel te geven, plaatsten we ons op de grond in de gang. Al snel hadden we een vijftal kindjes rond ons en speelden we pictionary. Wij tekenden iets, de kindjes leerden ons het Tigriaanse woord ervan en tot slot gaven wij het Engelse woord. Uiteindelijk brachten ze ons de sleutel en konden we ook binnen in de playroom spelletjes spelen. De volgende dag was het al meteen aan ons. Teacher Samuel gaf ons een onderwerp om les over te geven en we kregen de kans om weer voor de klas te staan. Deze keer helemaal alleen, niemand die achteraan in de klas zat. De andere lessen observeerden we in verschillende klassen. In de namiddag hadden we een halve dag vrij. We aten onze lunch op in het zonnetje en natuurlijk waren we er niet weg te krijgen. Wat startte met ‘eten in de zon’ eindigde met ‘een hele namiddag in de zon’. Natuurlijk zaten we nooit alleen want er kwam altijd wel iemand bijzitten om een babbeltje met ons te doen. ’s Avonds ging Tommy de uitdaging met ons aan om ons het beste pizzarestaurant te laten zien. Het was een gezellig restaurantje zoals je er ook in België vindt. En we moesten toegeven dat de pizza zeker niet slecht was. Donderdag brachten we een bezoek aan de secondary school van Kaleb. De volgende les stond ik weer voor de klas in de tweede graad. Tijdens de pauze gaven de leerkrachten ons les over het Tigriaans schrift. Zo weten we nu hoe onze volledige naam in het Tigriaans wordt geschreven. Het laatste lesuur van de dag volgde ik Amhaars in de achtste graad. De les ging over de cultuur van Ethiopië. Enorm interessant zowel voor mij als voor de leerkracht. Hij stond een aantal keer verbaasd van hoeveel ik al wist over de cultuur. Natuurlijk kreeg ik soms ook een beetje hulp van de leerlingen. Het meest interessante weetje van de les vond ik dat ze hier hun land niet vaderland noemen maar moederland. Dit omdat de moeder alles schenkt (de geboorte van een kind, het eten op tafel, de natuur, …) Na school trokken we richting het ziekenhuis. We konden echter niet in de playroom terecht omdat hier een vergadering plaatsvond. We besloten om nog maar eens een bezoekje te brengen aan Ayder primary school. Jammer genoeg was de directie niet aanwezig omdat ze net lunchpauze aan het nemen waren. We spraken af met Fedoe (die in Ayder, de regio, woont). Hij nam ons mee om thee te drinken en bracht ons vervolgens terug naar het hotel. Daar bereidden we ons voor op onze lessen voor de dag nadien. Op vrijdag stonden we weer alleen voor de klas. Deze keer in de oudere graden. Tijdens de middagpauze nodigde teacher Samuel ons uit om bij hem thuis te gaan eten. Aangezien ‘nee’ zeggen hier geen optie is, gingen we mee. De deur was op slot en er was niemand thuis. Gechu, een vriend en collega, klom over de poort om van binnenuit de poort te openen. Voor ons een heel gek zicht maar blijkbaar iets dat hier heel normaal is. Aangezien wij de vrouwen zijn, mochten wij de maaltijd voorbereiden. Dit verliep natuurlijk niet zonder de slappe lach aangezien wij niet wisten wat we moesten doen en de mannen niet konden stoppen met lachen. In de namiddag spraken we af met Fresgi en Henok, een vriend van Fresgi. We dronken koffie en kochten enkele souvenirtjes. Fresgi moest plots vertrekken en Henok bleef achter. Hij nam ons mee naar een onbekende plek om avondmaal te eten. Ook hier was het eten weer geweldig goed! Het weekend verliep weer rustig. Op zaterdag maakten we de lessen Engels voor de volgende week. Op een gegeven moment viel de elektriciteit uit en konden we niet veel meer doen aangezien onze laptop plat was. We gingen naar buiten om te eten en kwamen weer in de zon terecht. Natuurlijk niet zonder problemen. Ik was mijn benen vergeten in te smeren en kwam dus vuurrood terug in de kamer. ’s Avonds hadden we afgesproken met teacher Samuel en teacher Gyros. We dronken iets in een gezellige traditionele plaats. Zondag waren we uitgenodigd bij Totti thuis. Hij maakte voor ons lunch en liet ons vol trots zijn fotoalbum zien. We speelden met de kinderen uit de omgeving en trokken dan terug richting het hotel. Hier kregen we te horen dat Mekelle had gewonnen met voetbal. Dit betekent dus dat het weeral één groot feest is in de stad. We konden er niet onderuit om de winst niet te vieren en bouwden dus mee een feestje op het terras van het hotel. |
Esther Royens- Leerkracht lager onderwijs in opleiding Archieven
Mei 2019
Categorieën |