Wat een week! Een week vol indrukken, nieuwe vrienden en vreemde smaken.
De week startte met een bezoek aan de University of Mekelle. Dokter Mulugeta gaf ons een korte rondleiding in het gebouw waar hij zit en daarna dronken we een tas thee op het binnenplein. Het was een gezellig pleintje vol kleurrijke stoelen. Ik was vooral verbaasd door de vogels die er zaten. Geen enkele vogel leek op een vogel zoals in België! Tijdens het drinken van de thee kwam dokter Russom ons vergezellen. Hij nam ons die dag mee naar de teleshop. We kochten onze Ethiopische simkaart om te kunnen communiceren met de mensen hier. Vervolgens nam dokter Russom ons mee naar zijn huis, we dronken koffie (natuurlijk op traditionele wijze gemaakt) en aten een stukje cake. Als lunch: injerra met okra en patatjes. Na een aangename babbel keerden we terug naar het hotel. We kropen de eerste dagen nog vroeg in ons bed door alle aanpassingen die we moesten maken. Op woensdag nam Mulugeta ons mee naar de lagere scholen waar we zullen lesgeven. We brachten eerst een bezoek aan Ayder primary school. Het was een aangenaam bezoek en we ontmoetten de directeur en vicedirecteur, 2 heel vriendelijke vrouwen. Hierna brachten we een bezoek aan het Ayder hospital om te kijken naar de educational room. De persoon die we spraken, wist hier niets van dus daarvoor zullen we nog een keer terug moeten gaan. Vervolgens stond Kaleb primary school op de planning. We spraken met Samuel, een leerkracht op de school. Hij was enorm blij dat wij er dit jaar gaan lesgeven en Dieter gaan opvolgen. Natuurlijk gebeurde dit alles niet zonder aangestaard te worden door de leerlingen. Wat is het toch speciaal om een forengie (blanke) te zien. De kinderen durfden na een tijd enkel heel verlegen te zwaaien naar ons. En wij zwaaiden dan vol enthousiasme terug naar hen. Na het bezoek aan de scholen zette Mulugeta ons af aan het Abreha Castel. Daar dronken we thee en vervolgens zochten we onze eigen weg terug naar het hotel. En ja hoor, dat is gelukt! Zonder hulp, zonder gps, zonder te verdwalen maar enorm vaak aangestaard te worden zagen we ons hotel. Wat waren we trots op onszelf. We aten in het hotel en kregen enkele lessen Tigriaans van Totti, de hotelmanager. Natuurlijk leren wij hem dan ook enkele woorden Nederlands. Al gaat dat een heel stuk minder vlot… Op donderdag bracht dokter Russom ons naar de community school, een school voor de kinderen van medewerkers van de universiteit. Hier werden we hartelijk onthaald door de kinderen en de leerkrachten. De directeur, Dawit, gaf ons een rondleiding door heel de school. We brachten een bezoek aan elke klas en kregen al te zien hoe er wordt lesgegeven. Wat mij vooral opviel is dat de leerlingen heel vaak naar buiten gaan om iets te leren. Na heel veel impressies op te doen keerden we terug naar de universiteit. Daar ontmoetten we eindelijk Netsanet, een studente die we al enkele keren hadden gemaild vanuit België. Zij gaat ons Mekelle laten zien wanneer haar examens gedaan zijn. In de namiddag maakten we samen met John en Abel onze eerste uitstap. We reden naar Qwiha om te lunchen (natuurlijk injera, deze keer met lamssoep) en vervolgens reden we door naar Ashegoda waar we een windmolenpark zagen. Het weekend was eerder rustig. Na alle indrukken die we tijdens de week hadden opgedaan, hadden we nood aan wat rust. Op vrijdag gingen we naar de gym en naar het zwembad voor wat ontspanning. Iets dat we zeker nog vaak gaan doen. Op zaterdag brachten we een tweede bezoek aan het ziekenhuis, alleen hadden we er niet bij stilgestaan dat de mensen die we zochten niet werken in het weekend… Dan maakten we maar een mooie wandeling terug naar het hotel. ’s Avonds werden we meegenomen naar de cinema. We keken de film ‘Isaac’ in het Amhaars. Ook al verstonden we niets van de film, toch begrepen we het verhaal. Op zondag hadden we een dagje voor onszelf gepland. We zorgden ervoor dat al het papierwerk voor de stages in orde was en ’s avonds gingen we eten in Karibu. We hebben het plaatsje voor te eten daar wel gevonden. Het is er super gezellig en bovendien heel erg lekker! Vanaf morgen starten wij in Ayder primary school. We zijn vooral heel erg benieuwd naar hoe dat gaat lopen! Jullie ook? Lees er dan volgende week meer over wanneer onze eerste week lesgeven erop zit!
1 Reactie
Op 17 februari om 19.00 uur kon ons avontuur eindelijk beginnen! Ik had met Pia afgesproken op de luchthaven. Daar kwam al meteen het eerste emotionele moment aangezien ik dacht dat er daar al afscheid moest genomen worden.
Onze valiezen werden met kleine pasjes weggebracht en we vertrokken richting de douane. Eenmaal daar aangekomen kwam het echte afscheid. Wanneer je door het poortje ging, was er geen weg meer terug. Vol goede moed vertrokken we. Nog een laatste keer zwaaien en dan door de douane. Alles verliep heel vlot. We moesten nog even wachten voor we konden instappen, maar dit moesten we niet alleen doen. Hanne, Neneh en Karen stond ook te popelen om op het vliegtuig te stappen maar dan richting Malawi. Op het vliegtuig dachten we eerst niet naast elkaar te zitten aangezien onze letters van de zitplaatsen elkaar niet opvolgden. Blijkbaar is dit normaal in een vliegtuig want veel letters worden weggelaten en zo konden we toch naast elkaar zitten. We kozen een film uit om samen te kijken, Marley & me is het geworden. Ik heb hem wel niet helemaal kunnen kijken want ik was zo moe dat ik halverwege de film in slaap viel. Mijn nachtrust werd echter verstoord! Ik werd misselijk. Gelukkig zat Pia naast mij om water en zakdoekjes aan te geven. Toen we aankwamen in Addis Abeba moesten we ons paspoort en visum laten zien. Dit duurde redelijk lang omdat we geen Ethiopiërs zijn. Verder konden we zonder problemen naar de wachtzaal gaan. Hier at ik iets om terug op krachten te komen. Met veel energie gingen we richting onze gate. Deze keer zaten we in een klein warm vliegtuigje. Natuurlijk verliep dit niet zo vlot en werd ik opnieuw misselijk. Eenmaal buiten kreeg ik wat frisse lucht en voelde ik me meteen weer beter! Op de luchthaven moesten we geduldig op onze koffers wachten. Dit natuurlijk met de nodige bedenkingen of ze wel allemaal gingen aankomen. Met ons karretje vol gingen we naar buiten, daar stond Mulugeta ons op te wachten. Hij nam ons mee naar het hotel. Hier hebben ze speciaal voor ons een kamer gezocht want ze dachten dat we pas de 20ste gingen landen. Vervolgens nam Mulugeta ons mee naar Geza Gerlase. Hier werden we een eerste keer ondergedompeld in de Ethiopische eetcultuur. Tot slot nam hij ons mee naar zijn huis, waar zijn zus voor ons echte Ethiopische koffie op traditionele wijze klaarmaakte. Vol fascinatie keken we toe. Mulugeta kwam echter nog met popcorn en papaja’s af want we hadden nog niet voldoende gegeten. Eén ding is zeker: eten zullen we hier zeker niet tekortkomen! |
Esther Royens- Leerkracht lager onderwijs in opleiding Archieven
Mei 2019
Categorieën |