Het was weer een week vol nieuwe indrukken. Deze week startten we in Kaleb Academy. Wat een verschil met Ayder! Het eerste dat meteen opviel bij de leerlingen was het niveau in Engels. Hier kunnen ze ons vanaf de eerste graad goed verstaan. We kunnen dus ook lesgeven in de jongere graden. Een nieuwtje dat ons meteen heel blij maakte. Daarnaast zijn er ook enorm veel jonge leerkrachten op Kaleb. Daarbij komt dan ook nog eens dat het allemaal mannelijke leerkrachten zijn en misschien 8 vrouwelijke leerkrachten in een team van 40.
Op maandag kregen we het nog geregeld dat we een dagje mochten observeren. Ook namen we een kijkje in de kleuterschool. Hier is ook een groot verschil met België aangezien de leerlingen hier in de laatste kleuterklas de maaltafels reeds kennen! Spelen zit er hier niet echt in, ze beginnen echt al met lesgeven. Wat vooral opviel waren de huisdieren die er rondliepen. Op de speelplaats zagen we een eend, een kip en … jawel een schildpad! In de namiddag trokken we op pad en kochten we onze eigen leerkrachtenjas. In Ethiopië dragen alle leerkrachten een witte jas om in les te geven. Op Ayder verwachtten ze dit niet van ons maar in Kaleb dus wel. Wij waren dan ook enorm blij toen we er één vonden. Dinsdag startte ik met observeren in de eerste graad. Wat een schatjes waren dit toch! Hierna hadden we een uurtje vrij en dronken we thee in het café van de school. Een klein lokaaltje met een toog waar je drinken en eten kan bestellen. Vervolgens brachten we een bezoek aan de computerklas. Een lokaal met een dertigtal computers waarbij de leerlingen les krijgen in Paint, Word, … Wij konden alleen maar vol fascinatie toekijken. Het 3de lesuur was het aan mij. Ik gaf mijn eerste les in Spoken English! Met de nodige zenuwen trok ik de klas in. In het begin liep dit wat moeizaam maar al snel begrepen de leerlingen mij en verliep de les toch nog vlot. In de namiddag trokken we naar het ziekenhuis. Aangezien we niemand vonden om de sleutel te geven, plaatsten we ons op de grond in de gang. Al snel hadden we een vijftal kindjes rond ons en speelden we pictionary. Wij tekenden iets, de kindjes leerden ons het Tigriaanse woord ervan en tot slot gaven wij het Engelse woord. Uiteindelijk brachten ze ons de sleutel en konden we ook binnen in de playroom spelletjes spelen. De volgende dag was het al meteen aan ons. Teacher Samuel gaf ons een onderwerp om les over te geven en we kregen de kans om weer voor de klas te staan. Deze keer helemaal alleen, niemand die achteraan in de klas zat. De andere lessen observeerden we in verschillende klassen. In de namiddag hadden we een halve dag vrij. We aten onze lunch op in het zonnetje en natuurlijk waren we er niet weg te krijgen. Wat startte met ‘eten in de zon’ eindigde met ‘een hele namiddag in de zon’. Natuurlijk zaten we nooit alleen want er kwam altijd wel iemand bijzitten om een babbeltje met ons te doen. ’s Avonds ging Tommy de uitdaging met ons aan om ons het beste pizzarestaurant te laten zien. Het was een gezellig restaurantje zoals je er ook in België vindt. En we moesten toegeven dat de pizza zeker niet slecht was. Donderdag brachten we een bezoek aan de secondary school van Kaleb. De volgende les stond ik weer voor de klas in de tweede graad. Tijdens de pauze gaven de leerkrachten ons les over het Tigriaans schrift. Zo weten we nu hoe onze volledige naam in het Tigriaans wordt geschreven. Het laatste lesuur van de dag volgde ik Amhaars in de achtste graad. De les ging over de cultuur van Ethiopië. Enorm interessant zowel voor mij als voor de leerkracht. Hij stond een aantal keer verbaasd van hoeveel ik al wist over de cultuur. Natuurlijk kreeg ik soms ook een beetje hulp van de leerlingen. Het meest interessante weetje van de les vond ik dat ze hier hun land niet vaderland noemen maar moederland. Dit omdat de moeder alles schenkt (de geboorte van een kind, het eten op tafel, de natuur, …) Na school trokken we richting het ziekenhuis. We konden echter niet in de playroom terecht omdat hier een vergadering plaatsvond. We besloten om nog maar eens een bezoekje te brengen aan Ayder primary school. Jammer genoeg was de directie niet aanwezig omdat ze net lunchpauze aan het nemen waren. We spraken af met Fedoe (die in Ayder, de regio, woont). Hij nam ons mee om thee te drinken en bracht ons vervolgens terug naar het hotel. Daar bereidden we ons voor op onze lessen voor de dag nadien. Op vrijdag stonden we weer alleen voor de klas. Deze keer in de oudere graden. Tijdens de middagpauze nodigde teacher Samuel ons uit om bij hem thuis te gaan eten. Aangezien ‘nee’ zeggen hier geen optie is, gingen we mee. De deur was op slot en er was niemand thuis. Gechu, een vriend en collega, klom over de poort om van binnenuit de poort te openen. Voor ons een heel gek zicht maar blijkbaar iets dat hier heel normaal is. Aangezien wij de vrouwen zijn, mochten wij de maaltijd voorbereiden. Dit verliep natuurlijk niet zonder de slappe lach aangezien wij niet wisten wat we moesten doen en de mannen niet konden stoppen met lachen. In de namiddag spraken we af met Fresgi en Henok, een vriend van Fresgi. We dronken koffie en kochten enkele souvenirtjes. Fresgi moest plots vertrekken en Henok bleef achter. Hij nam ons mee naar een onbekende plek om avondmaal te eten. Ook hier was het eten weer geweldig goed! Het weekend verliep weer rustig. Op zaterdag maakten we de lessen Engels voor de volgende week. Op een gegeven moment viel de elektriciteit uit en konden we niet veel meer doen aangezien onze laptop plat was. We gingen naar buiten om te eten en kwamen weer in de zon terecht. Natuurlijk niet zonder problemen. Ik was mijn benen vergeten in te smeren en kwam dus vuurrood terug in de kamer. ’s Avonds hadden we afgesproken met teacher Samuel en teacher Gyros. We dronken iets in een gezellige traditionele plaats. Zondag waren we uitgenodigd bij Totti thuis. Hij maakte voor ons lunch en liet ons vol trots zijn fotoalbum zien. We speelden met de kinderen uit de omgeving en trokken dan terug richting het hotel. Hier kregen we te horen dat Mekelle had gewonnen met voetbal. Dit betekent dus dat het weeral één groot feest is in de stad. We konden er niet onderuit om de winst niet te vieren en bouwden dus mee een feestje op het terras van het hotel.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Esther Royens- Leerkracht lager onderwijs in opleiding Archieven
Mei 2019
Categorieën |