Time flies when you’re having fun. Een gezegde dat we hier de laatste week vaak hebben gebruikt. Een week die weeral voorbij is gevlogen en het besef dat het tijd is geworden om afscheid van iedereen te nemen. Een week vol spontane momenten die leiden tot enorm veel plezier.
Deze week liepen we onze laatste week stage op de Community School van de University. Maandagochtend stapten we de schoolbus op richting school. Eenmaal in school observeerden we verschillende lessen Engels in verschillende klassen. Tijdens de pauze werden we meegenomen naar het huis van de directeur. Het afgelopen weekend was zijn dochter getrouwd. Nu moest er nog opgeruimd worden, of dit werd ons toch verteld. Wat bleek? Er werd de ganse pauze gedanst en sowa gedronken om het huwelijk nog een keer na te vieren. Dit terwijl de mannelijke leerkrachten mee de tent aan het afbreken waren. Dinsdagochtend waren we van plan om weer de schoolbus met de kinderen te nemen. Deze stopt aan het hotel dus we kunnen van aan het ontbijt observeren of er kinderen aan de halte klaarstaan. Toen wij echter aan de bushalte arriveerden, was de schoolbus al weg. Wij haasten ons snel naar een volgende bushalte waar de bus misschien nog zou moeten passeren. Gelukkig stonden er daar nog wel leerlingen mooi in het rijtje aan te schuiven om op te stappen. Zo waren we toch nog optijd en geraakten we zonder problemen op school. Daar observeerden we en gaven we onze eerste lessen Engels in grade 8. In de namiddag trokken we naar het ziekenhuis en speelden we met de kinderen die er waren. Een namiddag die voorbijvloog door al de vreugde die er was. Een nieuwe dag, een nieuw ritje op een volle schoolbus. Eenmaal in school observeerden we enkele lessen en gaven we weeral les in grade 8. In de namiddag spraken we af bij Sara op de universiteit en deden we inkopen voor de Community School: krijt en whiteboardstiften aangezien de leerkrachten dit vaak moeten delen of lenen van de leerlingen. 9 mei was een speciale dag in Ethiopië. Het was de start van een nieuwe maand. Op de eerste dag van deze maand is Santa Mariam geboren en is het dus groot feest. We trokken onze traditionele kledij aan en gingen naar school. Weeral een dag met observeren en lesgeven, deze keer in grade 7. We waren tijdens de lunchpauze uitgenodigd om mee te vieren op school. We waren vereerd maar aangezien de ceremonie pas om 3 uur zou starten, moesten we helaas afzeggen. We namen de servicebus terug richting hotel samen met de kinderen, zij hadden namelijk maar een halve dag les omwille van de feestdag. Deze was enorm laat waardoor we onze spullen namen en rechtstreeks naar het ziekenhuis trokken. In het ziekenhuis werd er deze dag niet gespeeld omdat er een koffieceremonie voor het personeel plaatsvond in de playroom. Wel kregen we de kans om de kamers van de kinderen op te vrolijken met de tekeningen die de leerlingen in België hadden gemaakt. De kinderen en ouders in het ziekenhuis apprecieerden dit enorm en bedankten ons meerdere keren. We plaatsen ons nog even bij het personeel voor de koffieceremonie alvorens we naar het volgende feest trokken. ’s Avonds waren we uitgenodigd in de garage van Abel. Hier zat al het personeel van de garage samen met de vrienden van Abel. Ze genoten van tibs die werden klaargemaakt door Abel zelf. Wij schoven mee aan, al was dit wel een beetje raar omdat we de enige vrouwen waren in het gezelschap. De volgende ochtend namen we de laatste keer de schoolbus. We observeerden, gaven les en namen afscheid van de leerlingen, leerkrachten en de directeur. We gaven onze cadeaus af en tijdens de pauze kregen we de kans om nog iets van België te laten zien aan de leerlingen. Dit deden we natuurlijk door te dansen. In de namiddag trokken we naar de markt om verse koffie te kopen om mee naar huis te nemen. ’s Avonds waren we uitgenodigd bij vrienden en familie van Fresgi om mee de tweede dag van Santa Mariam te vieren. Jawel, je hoort het goed! Deze feestdag vieren ze hier twee of drie dagen op rij. Ook dit was een gezellig samenzijn waarbij er veel vlees wordt gegeten en wordt gedanst op de Amhaarse en Tigriaanse muziek. Het weekend werd rustig gestart. We bekeken wat we allemaal nog wouden doen in onze laatste dagen, werkten wat voor school en aten een fruitje. ’s Avonds gingen we eten met de piloten van het hotel. We trokken naar Geza Gerlasa en genoten van een heerlijk avondmaal. Aangezien het zaterdag was, konden we ook genieten van het spektakel dat plaatsvond vooraan op het podium. Een avond vol lachen, dansen en genieten. De dag nadien sliepen we uit. Mekelle had weer een belangrijke voetbalwedstrijd maar deze keer op verplaatsing. Via de radio konden de mensen volgen wat de stand was en hoe de wedstrijd verliep. Wij keken naar de reacties van de mensen om te achterhalen of Mekelle aan het winnen of verliezen was. Jammer genoeg verloor Mekelle, iets wat je meteen kan zien aan de sfeer in de stad. Fresgi nodigde ons uit om mee iets te gaan drinken samen met zijn vrienden. We konden weeral de avond en het weekend afsluiten vol plezier ondanks dat Mekelle verloor.
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Esther Royens- Leerkracht lager onderwijs in opleiding Archieven
Mei 2019
Categorieën |